Cichlidae

Skąd pochodzą nasze ryby: Jezioro Tanganika

Jezioro Tanganika to najdłuższe jezioro świata i drugie pod względem głębokości (po Bajkale). Jest jednym z jezior Wielkich Rowów Afrykańskich ciągnących się przez niemal całą Wschodnią Afrykę. Jego powierzchnia to 34,4 tys. km², średnia głębokość 570m (w najgłębszym miejscu to aż 1435m), a całkowita długość 650km. Jezioro leży na terytorium aż czterech państw - Zambii, Demokratycznej Republiki Konga, Burundi i Tanzanii. Krajobraz otaczający jezioro to pasma górskie i płaskowyże oraz sawanny.




Woda Tanganiki jest bardzo czysta (przejrzysta) i bogata w sole mineralne. Jej wysoki odczyn pH (8,6-9,2) to skutek wymywania soli z dna jeziora o zasadowym. Jest ona bardzo dobrze natleniona, szczególnie w stosunkowo płytkich wodach przybrzeżnych. Nasycenie tlenu spada nieco w głębszych skalnych obszarach, gdzie ruch i mieszanie się wody nie jest już tak intensywne. Na wodach bardzo głębokich jest ono już niewielkie i dlatego też tylko nieliczne gatunki ryb są w stanie tam bytować. Podobnie sprawa się ma z temperaturą – na płytkich wodach przypowierzchniowych waha się ona w granicach 24-29*C i spada do 23 w głębinach jeziora.

Jezioro Tanganika można podzielić na kilka wyraźnych podwodnych stref. Różnią się one już na pierwszy rzut oka samym krajobrazem, ale również niektórymi właściwościami i przede wszystkim różnymi gatunkami ryb, jakie te strefy zamieszkują. Będzie to kolejno:

- strefa przybrzeżna
- strefa otwartej toni wodnej
- strefa głębinowa

Najbardziej charakterystyczną i zróżnicowaną jest tzw. strefa przybrzeżna. Dzieli się ona na kilka typów wartych wyróżnienia, gdyż to tam najczęściej występują wszystkie niewielkie pielęgnice, które spotkać można w naszych akwariach.

1. Strefa żwirowa, kamienista – najpłytsze wody. Dzięki silnym falowaniom bogate w tlen i pokryte piaskiem, żwirem i kamieniami średniej. Dzięki silnemu nasłonecznieniu pokarm w postaci glonów znajdują tu głównie roślinożerne pyszczaki – Tropheusy, Petrochromisy i pielęgnice z grupy Eretmodini. Liczne kamienie tworzące groty oferują schronienie dla narybku, lecz przyciągają również szczlinowce i naskalniki z rodzaju Neolamprologus, Altolamprologus i Julidochromis.



2. Strefa skalista – skalne ściany, półki i rumowiska potężnych głazów i bloków skalnych tworzą ten bogaty w pożywienie, a co za tym idzie również i w ryby obszar. Skały porastają bujne glony, które z kolei w swoich dywanach kryją liczne drobne skorupiaki. Dlatego też ta strefa jest najliczniej okupowana przez ryby. Spotyka się tu największe ich skupiska. Jest to idealne miejsce do żerowania dla ryb z rodzaju Tropheus i Petrochromis z uwagi na glony, ale też dla wszelkich niewielkich mięsożernych ryb zamieszkujących groty i szczeliny skalne.



3. Strefa piaszczysta – wielkie połacie piasku są domem dla stad pielęgnic zwanych potocznie „paskówkami” – ryby z rodzaju Xenotilapia i Callochromis, które żerują nieustannie przesiewając piasek w poszukiwaniu drobnych żyjątek i dla niektórych gatunków „pierzastopłetwych” jak Cyathopharynx, czy Ophthalmotilapia.



4. Strefa ujścia rzek – dno pokrywa w tych miejscach zwykle warstwa mułu i kępy roślin popularnych również w akwariach jak na przykład Vallisneria (nurzaniec) i Mirophyllum (wywłócznik). Można tu spotkać ryby z rodzaju: Callochromis, Simochromis, Limnotilapia i Ctenochromis.


Strefa otwartej toni wodnej to olbrzymie przestrzenie, pełne planktonu na którym żerują wielkie stada ryb niewielkich ryb ławicowych takich jak coraz bardziej popularne w akwarystyce tanganickie „śledzie” – Cyprichromisy.

W strefie głębinowej, na głębokościach 100-200 metrów nie spotyka się już tylu gatunków ryb. Tu woda jest już nieco chłodniejsza (ok. 23*C) i uboższa w tlen. Nie dobiega tu już też tyle światła. Można tu spotkać ryby z gatunków Cyphotilapia, Trematocara i Limnochromis. Z dostępnych danych wynika, że niewiele organizmów żyje na większych głębokościach.

Abstrahując od powyższego podziału na strefy, nie sposób nie wspomnieć o słynnych olbrzymich połaciach pokrytych przez puste muszle po wodnych ślimakach z rodzaju Neothauma. Muszle puste są jednak tylko z pozoru. W drodze ewolucji stały się one swoistymi mieszkaniami dla różnorodnych gatunków jednych z najmniejszych pielęgnic świata – muszlowców. Takie muszlowe dywany mogą rozciągać się na kilka kilometrów i mieć nawet po kilkanaście metrów grubości!


Oprócz pielęgnic, jezioro te jest domem dla niezliczonej ilości innych zwierząt jak krewetki, kraby, węże, żółwie, czy nawet krokodyle. Występują tu też na przykład słodkowodne gąbki i kolcobrzuchy i można by tak wyliczać bez końca, gdyż fauna tego jeziora jest tak zróżnicowana i olbrzymia, że naprawdę nie sposób wymienić wszystkiego.


Wszystkie zdjęcia z tego tekstu to kadry z filmu produkcji National Geographic - Jewel of the Rift. Film podzielony na części można znaleźć na Youtube.

Informacje czerpane z:
http://klub-tanganika.pl
http://www.tropheus.com.pl/
http://tanganyika-cichlids.com
http://en.wikipedia.org/wiki/Lake_Tanganyika

1 komentarz:

  1. Widzę, że w takim razie korzystacie z wielu różnych interesujących miejsc, a jeziora sama bardzo lubię. Nie koniecznie pod względem łowienia ryb, ale lubię pojechać nad jezioro, aby się zrelaksować i aby skorzystać z jakiś fajnych aktywności. Szczególnie zawsze interesuje mnie pływanie kajakami. Do tego też trzeba się bardzo dobrze przygotować, dlatego zwróćcie uwagę na stronę http://gokajak.com/ , bo tam można kupić wiele potrzebnych produktów, które na kajaki mogą się przydać.

    OdpowiedzUsuń